Ο Καρλ Μαρξ είχε πει: ”Την ιστορία την φτιάχνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι, αλλά δεν την φτιάχνουν έτσι όπως θα ήθελαν. Δεν την φτιάχνουν κάτω από περιστάσεις που διαλέγουν οι ίδιοι, αλλά κάτω από τις περιστάσεις στις οποίες βρίσκονται”.
Στα βάθη της Ιστορίας της ανθρωπότητας υπήρξαν γυναίκες, οι οποίες με τη ζωή και το έργο τους, με την τόλμη και το αίσθημα της αυταπάρνησης, με την ευαισθησία και κυρίως με ένα όραμα για ένα καλύτερο αύριο, άλλαξαν τον κόσμο προς το καλύτερο. Υπήρξαν και κάποιες, των οποίων η αύρα από μόνη της ήταν τέτοια, ώστε να μείνουν ζωντανές, ακόμη και πολλά χρόνια μετά τον θάνατό τους.
Αυτό συνέβη με τη 17χρονη Παρθένο της Ορλεάνης, Ιωάννα της Λωραίνης, που πολέμησε, κυνηγήθηκε και καταδικάστηκε ως αιρετική, να καεί ζωντανή. Αυτό συνέβη, με την Ινδιάνα πριγκίπισσα Ποκαχόντας, που έσωσε, σε ηλικία μόλις 12 ετών, από βέβαιο θάνατο τον ηγέτη της αγγλικής αποικίας του Τζέιμσταουν στη Βιρτζίνια, γυρίζοντας σελίδα στις σχέσεις των Ινδιάνων με τους Βρετανούς αποίκους. Ιστορία έγραψε η Ρόζα Παρκς, η νεαρή μαύρη που αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε λευκό άνδρα, σηκώνοντας το λάβαρο του πολέμου κατά των φυλετικών διακρίσεων. Ιστορία έγραψαν η Μαρί Κιούρι, πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Νόμπελ σε δύο διαφορετικές κατηγορίες και η 13χρονη Άννα Φρανκ, που μετέφερε με το ημερολόγιό της τις θηριωδίες της ναζιστικής κατοχής κι έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος. Η Μελίνα Μερκούρη που μετά τη Μεταπολίτευση διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού, ξεκινώντας την εθνική εκστρατεία για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης από τον Λόρδο Έλγιν. Η Κωνσταντινοπολίτισα Αμαλία Φλέμινγκ που δεν πρόλαβε να δει το όραμά της για τη δημιουργία του Ιδρύματος Βιοϊατρικών Επιστημών που φέρει το όνομα του συζύγου της να γίνεται πραγματικότητα, ωστόσο αυτό λειτούργησε μια δεκαετία μετά τον θάνατό της και μέχρι σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά ερευνητικά ιδρύματα της χώρας.
8 Μαρτίου Ημέρα εορτασμού για τα δικαιώματα των γυναικών.
Στις 8 Μαρτίου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, με τις ρίζες της να ξεκινούν από τις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Ζέτκιν κι εορτάσθηκε για πρώτη φορά το 1911.
Είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία.
Για όλες τις γυναίκες που τιμώντας τους πολλαπλούς ρόλους που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν αφοσιώθηκαν σε αυτούς με υπέρμετρο ζήλο ξεχνώντας ή αφήνοντας για το τέλος τα δικά τους θέλω…
Για την κόρη, την αδελφή, τη φίλη, την ερωμένη, τη σύζυγο ,τη μαμά, τη γιαγιά. Για την εργαζόμενη και τη νοικοκυρά…
Για τη γυναίκα που πήρε τη ζωή στα χέρια της, που διεκδίκησε ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, που δεν άφησε τους άλλους να μιλούν για εκείνη υψώνοντας το ανάστημα και τη φωνή της να ακουστεί…
Για όσες οραματίστηκαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, αμοιβής, εργασίας…
Για τις γυναίκες που κοιτάζουν κατάματα τη ζωή και της κλείνουν το μάτι…
Για εκείνες που γελούν από την ψυχή τους ελεύθερα…
Για εκείνες που αληθινά ερωτεύονται και εκείνες που δεν φοβούνται την μοναξιά…
Για όσες δεν συμβιβάστηκαν…
Για εκείνες που είναι και άνδρες στη ζωή τους, που δε δειλιάζουν που βρίσκουν δύναμη να προχωρούν…
Για τη γυναίκα που είναι μητέρα και πατέρας για παιδιά της…
Για εκείνη που μετατρέπει την ατέλεια σε τελειότητα…
Για την γυναίκα που με τις βαθιές ρυτίδες στο πρόσωπο, τη γυναίκα που άντεξε…
Και για τις άλλες όμως, για τα εκατομμύρια των γυναικών σε κάθε γωνιά του πλανήτη που η σημερινή ημέρα είναι μία ακόμα ημέρα διακρίσεων, βίας, σεξουαλικής κακοποίησης, βασανιστηρίων και δυστυχίας…
Για αυτές που δε θα γεμίσουν τις αγκαλιές τους με ανθοδέσμες, δεν θα ανταλλάξουν ευχές και δεν θα ατενίσουν με αισιοδοξία το μέλλον…
Για αυτές που από τα χείλη τους θα βγαίνουν κραυγές πόνου, απελπισίας και μία αγωνιώδης έκκληση για βοήθεια...
Τιμώντας την Ημέρα αυτή αξίζει να θυμόμαστε τις σπουδαίες εκείνες γυναίκες, οι οποίες δρώντας μπροστά από την εποχή τους, ξεχώρισαν, διέπρεψαν, κυριάρχησαν, εντυπωσίασαν, έγιναν αντικείμενο λατρείας και αποθεώθηκαν.
